Interview met Dr. Mangal Gharti Magal: Een plastisch chirurg met een missie

vrijdag 4 december 2020

Het is bijna een jaar geleden. We ontmoetten elkaar op een regenachtige vrijdagavond, bij de ingang van het Universitair Ziekenhuis Gent. Het was 27 december en je kon aan de bedrijvigheid in het ziekenhuis voelen dat iedereen zich gretig aan het voorbereiden was op de eindejaarsfeesten. En dat gold ook voor Dr. Mangal Gharti Magal. Na een fellowship van drie maanden op de afdeling Plastische Chirurgie, geleid door Prof. Dr. Phillip Blondeel, stond hij op het punt terug naar huis te reizen, naar zijn lieve vrouw en familie in Nepal.

De kantoren waren reeds dicht en het ziekenhuisrestaurant zwaaide de laatste klanten uit. We verzeilden op twee stoeltjes in een kleine gang voor een gesprek dat enorm leerrijk en vooral ook heel warm bleek te zijn; een gesprek met een arts die een ongelooflijk verhaal had over Nepal, zijn thuisland, zijn gezondheidssysteem met vele uitdagingen; een arts die ook niet kon verstoppen hoe gelukkig hij was met de kansen die hij had gekregen op de afdeling plastische chirurgie van het UZ Gent via een fellowship mede gefinancierd door onze organisatie.

Waarom heb ik besloten om arts en plastisch chirurg te worden? Omdat ik een verschil wil maken voor mensen in nood ’. Hij had niet veel tijd nodig om over deze vraag na te denken. ‘Wist je dat er maar 30 tot 35 plastisch chirurgen in Nepal zijn?’ En ik begreep dat gezondheidszorg in Nepal heel ver afstaat van de gezondheidszorg zoals we die in de westerse wereld kennen.

Het ontbreken van noodzakelijk sociale zekerheid betekent dat een operatie uit eigen zak gaat en dus een financiële last voor de patiënt wordt. Publieke ziekenhuizen worden gerund door Public Health Concern Trusts en de overheid biedt slechts een minimum aan garanties en dienstverlening. Plastische chirurgie in Nepal richt zich daarom op prioritaire gebieden zoals hazenlip chirurgie en acute brandwonden- en handchirurgie (trauma). Bij borstkanker wordt een operatie voornamelijk gedaan om de kwaadaardige tumor in de borsten te verwijderen of een borstamputatie uit te voeren, maar niet om een ​​borstreconstructie uit te voeren. Dat laatste wordt beschouwd als een cosmetische ingreep en dus geen prioriteit. Veel patiënten hebben geen financiële middelen en kunnen in veel gevallen zelfs geen basisbehandeling voor kanker betalen, laat staan een borstreconstructie. Daarom wordt in Nepal geen borstreconstructie uitgevoerd en zijn chirurgen niet opgeleid in dit soort specialiteiten.

Waarom was ik zo geïnteresseerd om een ​​fellowship te volgen in het UZ Gent, België, in microchirurgie en borstreconstructie? Omdat ik altijd erg geïnteresseerd ben geweest in microchirurgie. Ik hoorde via een Microsurgery Group op Facebook van het Stephen S. Kroll fellowship gefinancieerd door The Beautiful After Breast Cancer Foundation. Bovendien kreeg ik ook de mogelijkheid te werken met  Prof.Dr.Blondeel, wereldvermaard vanwege zijn pionierswerk in borstreconstructie.’ De  glimlach op zijn gezicht en zijn enthousiasme lieten zijn dankbaarheid zien voor dit fellowship; dat hij zoveel had kunnen leren ook van Prof. Blondeel en zijn team omtrent DIEP Flap-borstchirurgie en andere soorten microchirurgie. Hij was vooral onder de indruk van de professionaliteit, de efficiëntie en het teamwerk tussen chirurgen en verpleegkundigen tijdens de operatie.

Na in Nepal te hebben gestudeerd en er opgeleid te zijn, was het zijn allereerste keer buiten zijn thuisland.

Hou ik van België? Zeker. Weet je eigenlijk dat Gent ‘groener’ is dan de meeste steden in Nepal ? Het is zo leuk om rond te fietsen, iets wat we in Nepal bijna nooit doen. Nepal heeft hoge bergen (grens met  Tibet / China) en vooral ook meren (grens van India), en in de steden zijn in principe geen fietspaden. De straten zijn er niet zo onderhouden zoals in België en het is er veel hectischer in het verkeer ’. ‘En ik  hou van jullie bier’ voegde hij eraan toe. Dat Belgisch bier is blijkbaar veel sterker is dan het sterkste bier uit Nepal (4%). Natuurlijk!

Ik heb plannen voor thuis’, vervolgde hij enthousiast. ‘Plannen om mijn ervaringen te delen met collega's in Nepal. Plannen om te laten zien hoe er meer efficiëntie kan worden ingebouwd tijdens operaties door te verwijzen naar het teamwerk dat ik in België heb kunnen zien. Plannen om met andere chirurgen te praten en meer bewustwording te creëren rond borstreconstructie in Nepal, zowel naar de medische gemeenschap toe als naar het grote publiek.

Ik realiseerde me niet dat veel mensen in Nepal niet kunnen studeren en dus ook niet kunnen lezen, reden waarom het bereiken van mensen en het creëren van bewustwording er een grote uitdaging is. Er blijkt een minimum aan coördinatie tussen centra die een zeer eenvoudig outreachprogramma naar afgelegen gebieden hebben geïmplementeerd, maar er is nog heel veel werk aan de winkel.

Het uur ging heel snel voorbij en ik eindigde het gesprek met veel bewondering voor deze persoon en zijn missie. Ik realiseerde me nog maar eens hoeveel geluk we hebben in deze westerse wereld en was vooral ook trots dat we als organisatie een klein beetje hebben kunnen bijdragen aan een hopelijk betere toekomst en behandeling van borstkankerpatiënten in Nepal. Vrouwen verdienen overal de beste behandeling, toch?

Heel veel geluk Dr. Mangal Ghati Magar met je toekomstplannen in Nepal. We hopen je op een dag  terug te zien in België zodat we een ​​‘echt’ bier kunnen drinken op jouw succes.

Cheers!!